استان خراسان شمالی: اولین اردوی جهادی دانشگاهیان علوم پزشکی

 

 

 

دست نوشته های سیده دلارام موسوی دانشجوی کاردرمانی

 ما...اره می خندیم...می خندیم تا فراموش کنیم...تا فراموش کنیم که چرا فرق داریم...فراموش کنیم که چرا نمی توانیم...ما میخندیم تا چشم هایمان بسته تر شود و نتواند چروک هایی که روی کاغذ افتاده را ببیند...همان چروک هایی که چون دست چپمان نتوانست کاغذ را نگه دارد کاغذ مچاله شد و افتاد و همه چی خراب شد...ما میخندیم تا خودمان را دلداری دهیم که خط خطی های روی کاغذ به جای خط صاف و افقی به خاطر بالا و پایین رفتن شانه هایمان است نه چیز دیگری...

توصیه یک کاردرمانگر به کودکان خردسال: این طوری نشینید